Groot, groter, grootst!
Blijf op de hoogte en volg Marco en Zoë
08 Mei 2015 | Chili, Osorno
Groot, groter, grootst!
Nadat Marco en ik Rio Grande verlaten hadden, reisden we per bus naar Punta Arenas (Chili). We wisten vooraf al dat we hier alleen zouden overnachten om door te reizen naar Puerto Natales. In Puerto Natales bestond de mogelijkheid om de befaamde W-track te hiken. Een vijfdaagse hike waarbij 's nachts in een tentje wordt overnacht. Marco stond te springen om deze prachtige route tussen de bergen te hiken....de weersvoorspellingen waren echter zeer slecht. Dus stapten we de derde opeenvolgende dag in de bus. Op naar El Calafate (Argentinië). Ondanks het aantal films dat Fernando op onze tablet had gezet, waren we wel even klaar met bussen. Bij de grensovergang moest er nog geposeerd worden bij het bord 'las Malvinas'. Dit is de Argentijnse naam voor de Falklandeilanden. Deze liggen ter hoogte van Rio Grande. In 1982 is hier (kort) oorlog geweest tussen Argentinië en Groot-Britannië (waarbij Argentinië met hun kleine leger verloor). Bij de Argentijnen heerst echter nog steeds het idee dat deze eilanden tot hun land behoren. Overal waar we kwamen, zagen we dan ook borden met 'las Malvinas'. Daarnaast was het in de zuidelijke regionen Malvina-week, een dingetje dus. En een foto waard.
In El Calafate waren we van plan om enkele dagen te verblijven. Vlakbij dit toeristische dorp ligt een bijzonder grote gletsjer, Perito Moreno. Deze gletsjer is niet groot, groter, maar enorm groot! Een must see voor reizigers in Patagonië. Onze eerste dag in El Calafate hadden we kennis gemaakt met de Zwitserse Isabelle. Zij was van plan om de gletsjer twee dagen later met haar vriend (welke de volgende dag zou landen) te bezoeken. Samen reizen was goedkoper, dus we besloten nog een extra dagje te wachten. Dit bleek een goede keuze. In plaats van sneeuw en regen hadden we een stralend zonnetje! Wat een gigantische afmeting had de gletsjer! Hij is wel 60 m hoog en heeft een totale oppervlakte van 250 vierkante kilometer. Aangezien we er rond het middaguur waren stond de zon op zijn hoogst en brak er regelmatig een groot of klein stuk ijs van de gletsjer af. Een klein stuk gletsjer dat afbrak had vaak al de afmeting van een auto, bizar. Als het heel stil was kon je het constante gekraak van het schuivende ijs horen. Ontzettend indrukwekkend!!
Na zoveel moois stond onze volgende bestemming de planning, El Chaltén. Dit kleine dorpje lag op twee uur rijden van de bewoonde wereld (en had dan ook het grootste deel van de tijd geen wifi). Het wordt ook wel `trekkingparadise` genoemd. Dit keer hadden we onwijs veel geluk. De zon zou de komende dagen blijven schijnen! Natuurlijk was het `s nachts koud (rond het vriespunt) maar we besloten dapper het voorbeeld van een ander Nederlands stel te volgen en een tent met twee zeer warme slaapzakken te huren. Op pad richting het trekkingparadise! Het tentje konden we vlak naast een mooi meer opzetten. And lucky me..Marco wilde de spullen wel in zijn backpack vervoeren. Ik hoefde slechts een dagrugzak 4 km bergopwaarts te dragen. Wat een sportieve vriend heb ik toch..! Alle andere hikers keken ons soms wat vreemd aan en lachte Marco bemoedigend toe (zij hadden het gewicht meestal eerlijker verdeeld). Nadat we ons tentje opgezet hadden, ging onze tocht verder naar de topattractie van El Chaltén, de berg Fitz Roy (3359m hoog). Tijdens onze tocht hadden we diverse keren wijds uitzicht over de omgeving. Uitzicht over kleine, ondiepe riviertjes tussen het riet door. Heel grappig was het moment waarop een man zo in beslag genomen was door het uitzicht dat hij vervolgens zelf in zo`n stukje moeras terecht kwam. Zelf kon hij er niet zo om lachen trouwens.. De herfst was ook hier al in aantocht wat zorgde voor een prachtige mix van kleuren. Zo mooi.. Na enige tijd mochten we richting de top klimmen en werd de omgeving koeler en ijziger. Er lag sneeuw op de berg en bij sommige stukjes moesten we ons goed vasthouden, omdat het paadje ijzig was. Voor de mensen die daalden lastig wat ook weer voor mooie momenten zorgde voor ons als toeschouwers. Eenmaal op de top vanwaar je de Fitzroy kon zien lag er meer dan 50cm sneeuw. Wat waren we blij met onze winterjas! De afdaling en de weg naar de tent ging heel wat vlugger. Bij de tent aangekomen hadden we honger! Na onze pasta doken we dan ook snel ons bed in. Aangezien we beiden een dik luchtmatras gewend zijn tijdens het kamperen, moesten we even wennen aan onze dunne matrasjes. We gaven ze echter nog een tweede kans en bleven een extra nachtje logeren na een zonnige wandeldag. Erg cool vonden we de carpintero rojo, de rode specht, welke op 2 meter afstand van ons het hout aan het bewerken was. Ook zagen we diverse condors majesteitelijk door de lucht zweven. De natuur is zo mooi!
Terug gekomen in El Chaltén besloten we meteen de nachtbus naar het noorden (Bariloche) te nemen. De relaxte bus was vol, dus we kozen voor de route waarbij we een keer moesten overstappen. Het was een ontzettend lange busreis van 24 uur. Wat waren we blij toen we in Bariloche een bed gevonden hadden! Het bleek een uitermate gezellig hostel waar we tegen betaling konden aanschuiven bij het avondeten. Heel fijn! Na tortilla met guacamole kregen we Zuid-Amerikaanse taco`s, heerlijk! Een warme douche en een goede nacht slapen verder voelden we ons weer helemaal top. Aangezien reizen in Argentinië meer dan tweemaal zo duur is, besloten we naar de dichstbijzijnde Chileense stad Osorno te reizen (om vanuit daar door te reizen). In Osorno zou `almost nothing to do` zijn volgens de hoteleigenaar. Na wat verkenning bleek er echter een atletiekbaan te liggen! Dit vonden wij natuurlijk supercool. Het was geen probleem om erop te mogen trainen en dat hebben we dan ook gedaan. Voor Marco was het heel lang geleden dat hij op een atletiekbaan gerend had dus hij was heel erg blij! De rest van het weekend in Osorno hebben het rustig aan gedaan. Marco had drie dagen nodig om zijn gescheurde broek te repareren. Hij had van de hosteleigenaresse een stukje spijkerstof gekregen en was vlijtig met naald en draad aan de slag gegaan. Jullie begrijpen dat ik heel hard moest lachen toen een aantal dagen geleden zijn andere broekspijp scheurde...
Intussen zitten we al heel wat noordelijker in Chili en reizen we over niet al te lange tijd naar Bolivia om een cursus Spaans te volgen. Dus jullie hebben nog wat mooie verhalen van ons tegoed!
Hasta luego!
Nadat Marco en ik Rio Grande verlaten hadden, reisden we per bus naar Punta Arenas (Chili). We wisten vooraf al dat we hier alleen zouden overnachten om door te reizen naar Puerto Natales. In Puerto Natales bestond de mogelijkheid om de befaamde W-track te hiken. Een vijfdaagse hike waarbij 's nachts in een tentje wordt overnacht. Marco stond te springen om deze prachtige route tussen de bergen te hiken....de weersvoorspellingen waren echter zeer slecht. Dus stapten we de derde opeenvolgende dag in de bus. Op naar El Calafate (Argentinië). Ondanks het aantal films dat Fernando op onze tablet had gezet, waren we wel even klaar met bussen. Bij de grensovergang moest er nog geposeerd worden bij het bord 'las Malvinas'. Dit is de Argentijnse naam voor de Falklandeilanden. Deze liggen ter hoogte van Rio Grande. In 1982 is hier (kort) oorlog geweest tussen Argentinië en Groot-Britannië (waarbij Argentinië met hun kleine leger verloor). Bij de Argentijnen heerst echter nog steeds het idee dat deze eilanden tot hun land behoren. Overal waar we kwamen, zagen we dan ook borden met 'las Malvinas'. Daarnaast was het in de zuidelijke regionen Malvina-week, een dingetje dus. En een foto waard.
In El Calafate waren we van plan om enkele dagen te verblijven. Vlakbij dit toeristische dorp ligt een bijzonder grote gletsjer, Perito Moreno. Deze gletsjer is niet groot, groter, maar enorm groot! Een must see voor reizigers in Patagonië. Onze eerste dag in El Calafate hadden we kennis gemaakt met de Zwitserse Isabelle. Zij was van plan om de gletsjer twee dagen later met haar vriend (welke de volgende dag zou landen) te bezoeken. Samen reizen was goedkoper, dus we besloten nog een extra dagje te wachten. Dit bleek een goede keuze. In plaats van sneeuw en regen hadden we een stralend zonnetje! Wat een gigantische afmeting had de gletsjer! Hij is wel 60 m hoog en heeft een totale oppervlakte van 250 vierkante kilometer. Aangezien we er rond het middaguur waren stond de zon op zijn hoogst en brak er regelmatig een groot of klein stuk ijs van de gletsjer af. Een klein stuk gletsjer dat afbrak had vaak al de afmeting van een auto, bizar. Als het heel stil was kon je het constante gekraak van het schuivende ijs horen. Ontzettend indrukwekkend!!
Na zoveel moois stond onze volgende bestemming de planning, El Chaltén. Dit kleine dorpje lag op twee uur rijden van de bewoonde wereld (en had dan ook het grootste deel van de tijd geen wifi). Het wordt ook wel `trekkingparadise` genoemd. Dit keer hadden we onwijs veel geluk. De zon zou de komende dagen blijven schijnen! Natuurlijk was het `s nachts koud (rond het vriespunt) maar we besloten dapper het voorbeeld van een ander Nederlands stel te volgen en een tent met twee zeer warme slaapzakken te huren. Op pad richting het trekkingparadise! Het tentje konden we vlak naast een mooi meer opzetten. And lucky me..Marco wilde de spullen wel in zijn backpack vervoeren. Ik hoefde slechts een dagrugzak 4 km bergopwaarts te dragen. Wat een sportieve vriend heb ik toch..! Alle andere hikers keken ons soms wat vreemd aan en lachte Marco bemoedigend toe (zij hadden het gewicht meestal eerlijker verdeeld). Nadat we ons tentje opgezet hadden, ging onze tocht verder naar de topattractie van El Chaltén, de berg Fitz Roy (3359m hoog). Tijdens onze tocht hadden we diverse keren wijds uitzicht over de omgeving. Uitzicht over kleine, ondiepe riviertjes tussen het riet door. Heel grappig was het moment waarop een man zo in beslag genomen was door het uitzicht dat hij vervolgens zelf in zo`n stukje moeras terecht kwam. Zelf kon hij er niet zo om lachen trouwens.. De herfst was ook hier al in aantocht wat zorgde voor een prachtige mix van kleuren. Zo mooi.. Na enige tijd mochten we richting de top klimmen en werd de omgeving koeler en ijziger. Er lag sneeuw op de berg en bij sommige stukjes moesten we ons goed vasthouden, omdat het paadje ijzig was. Voor de mensen die daalden lastig wat ook weer voor mooie momenten zorgde voor ons als toeschouwers. Eenmaal op de top vanwaar je de Fitzroy kon zien lag er meer dan 50cm sneeuw. Wat waren we blij met onze winterjas! De afdaling en de weg naar de tent ging heel wat vlugger. Bij de tent aangekomen hadden we honger! Na onze pasta doken we dan ook snel ons bed in. Aangezien we beiden een dik luchtmatras gewend zijn tijdens het kamperen, moesten we even wennen aan onze dunne matrasjes. We gaven ze echter nog een tweede kans en bleven een extra nachtje logeren na een zonnige wandeldag. Erg cool vonden we de carpintero rojo, de rode specht, welke op 2 meter afstand van ons het hout aan het bewerken was. Ook zagen we diverse condors majesteitelijk door de lucht zweven. De natuur is zo mooi!
Terug gekomen in El Chaltén besloten we meteen de nachtbus naar het noorden (Bariloche) te nemen. De relaxte bus was vol, dus we kozen voor de route waarbij we een keer moesten overstappen. Het was een ontzettend lange busreis van 24 uur. Wat waren we blij toen we in Bariloche een bed gevonden hadden! Het bleek een uitermate gezellig hostel waar we tegen betaling konden aanschuiven bij het avondeten. Heel fijn! Na tortilla met guacamole kregen we Zuid-Amerikaanse taco`s, heerlijk! Een warme douche en een goede nacht slapen verder voelden we ons weer helemaal top. Aangezien reizen in Argentinië meer dan tweemaal zo duur is, besloten we naar de dichstbijzijnde Chileense stad Osorno te reizen (om vanuit daar door te reizen). In Osorno zou `almost nothing to do` zijn volgens de hoteleigenaar. Na wat verkenning bleek er echter een atletiekbaan te liggen! Dit vonden wij natuurlijk supercool. Het was geen probleem om erop te mogen trainen en dat hebben we dan ook gedaan. Voor Marco was het heel lang geleden dat hij op een atletiekbaan gerend had dus hij was heel erg blij! De rest van het weekend in Osorno hebben het rustig aan gedaan. Marco had drie dagen nodig om zijn gescheurde broek te repareren. Hij had van de hosteleigenaresse een stukje spijkerstof gekregen en was vlijtig met naald en draad aan de slag gegaan. Jullie begrijpen dat ik heel hard moest lachen toen een aantal dagen geleden zijn andere broekspijp scheurde...
Intussen zitten we al heel wat noordelijker in Chili en reizen we over niet al te lange tijd naar Bolivia om een cursus Spaans te volgen. Dus jullie hebben nog wat mooie verhalen van ons tegoed!
Hasta luego!
-
08 Mei 2015 - 03:19
Zoë:
Helaas was er beperkt internet. Maar er komen snel meer foto's (zodat jullie DE gletsjer ook kunnen zien!) -
08 Mei 2015 - 08:49
Carmen:
Jaaaa, weer een verhaal!! De natuur klinkt inderdaad héél mooi (en zo anders!), super om er zo middenin te zitten. Ik moest wel lachen dat jullie heel eerlijk vertellen over de man-/vrouw-rolverdeling, maar dat die eigenlijk niet zo consistent is ;)! Hihi! Goed te zien dat de vrije handstand nog steeds lukt :D.
Veel plezier samen daar, hopelijk met vooral mooi weer!! -
08 Mei 2015 - 09:43
Jan:
Hoi globetrotters! Een natuurlijk geschreven verslag in een schitterende natuur. Ja ik merk dat jullie enorm van alles genieten. Best wel cool die spijkerbroek, Marco. Daar loopt Len ook in, haha. Toch maar repareren weer, gezien de koude. En Zoë, goede keuze qua avontuur dat jullie samen zijn aangegaan en goede keuze qua vriend: galant van hem zo'n "berg" bagage te dragen, haha. Nou, bedankt voor het mooie reisverslag en ik kijk uit naar het volgende!' Enjoy en knuffel voor jullie beiden. -
08 Mei 2015 - 19:45
Eline:
Ha! Leuk om te lezen wat jullie allemaal doen; mooi hoor al die tripjes.. Wie schrijft het ? :) Marco nog geen rugklachten dus? Jullie blijven iig fit met al dat wandelen;voor sommigen lastig met al dat lekkere eten. Veel plezier!! X -
10 Mei 2015 - 21:34
Karin:
Hallo reizigers! Wat geweldig om al jullie avonturen te kunnen volgen. De natuur moet echt indrukwekkend zijn als ik het zo lees en ook de dieren die jullie tegenkomen. Wat is het toch geweldig dat jullie samen deze reis kunnen maken.
En Marco lijkt over veel verschillende talenten te beschikken (hihi). Niet verkeerd, een man die zijn eigen kleren kan repareren!
Nog heel veel reisplezier samen! Veel groetjes X -
11 Mei 2015 - 11:52
Eefje:
Leuk Zoë, wat een avontuur. Geniet ervan! x -
02 Juni 2015 - 03:28
Marco En Zoë :
Hihi, mooie vriend heb ik he Jan....van alle markten thuis! Inmiddels heeft zijn spijkerbroek al bij een Chileense kledingmaker gelegen en zit er alweer een nieuw gat in! Hij hoeft nog steeds geen nieuwe broek..volgens mij vindt Marco het ook gewoon stoer ;)
Bedankt voor jullie berichtjes...ik zie dat ik (Zoë) erg langzaam schrijf haha..zoveel nieuwe indrukken! Tijd tekort!
Veel groetjes voor jullie! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
